با "رفیق بازی" همسرم بعد از ازدواج چه طور برخورد کنم؟

 

"رفیق بازی" یکی از معضلات جامعه کنونی است که دامن گیر زندگی مشترک زوج ها شده و گاه نیز منجر به طلاق عاطفی و یا جدایی از یک دیگر می گردد. اگر در گذشته این سنت غلط مختص مردان بود، اما اکنون بعضی از زنان به پیروی از آقایان درگیر این مسئله گشته اند و "تفریح و خوش گذرانی با دوستان شان" را به "بودن در کنار همسر و خانواده خود" ترجیح می دهند. این عمل نادرست، گاهی اوقات تا جایی شدت پیدا می کند که روابط بین زن و شوهر به تیرگی می گراید و فرد در بدترین حالت زمانی یعنی وقتی که مرد یا زن بی توجهی طرف مقابل خود به نیازهای روحی و جسمی اش را می بیند، حتی با داشتن چند فرزند به جدایی می اندیشد.  

مزیت های داشتن دوست خوب بر هیچ کسی پوشیده نیست اما جایگاه همین رفاقت باید در زندگی مشترک زوجین تعریف گردد تا این مسئله، زندگی را تحت الشعاع خویش قرار ندهد. در این باره باید گفت که برخی از مردان به جهت آزادی بیشتری که نسبت به خانم ها دارند، رفیق باز هستند و هر کسی را به منزل دعوت می کنند که در نهایت بعد از گذشت مدت زمانی در می یابند که در دام فساد نیز گرفتار شده اند؛ اعمالی از جمله قماربازی، استعمال مواد مخدر، می گساری و شب نشینی های خانمان برانداز. همین امر مقدمات پاشیده شدن خانواده را فراهم می آورد به طوری که مرد رفیق باز همه چیز زندگی را فدای دوستانش می کند و باعث آزار همسر و فرزندانش می گردد. در ادامه ی این روند کودکان از پدر بی زار می شوند و در نهایت کانون گرم خانواده از هم می پاشد.

در نگاهی دیگر، هر یک از زن و مرد که در انجام وظایف زناشویی و همسرداری خود کوتاهی می کند، خواسته یا ناخواسته باعث می گردد که طرف مقابلش بیشتر از گذشته، اوقات فراغت خود را با دوستانش سپری نماید و با بودن بین آن ها احساس آرامش بیشتری به دست آورد. در واقع زمانی که یک نفر نتواند به طور صحیح به نقش آفرینی در خانه بپردازد، کانون گرم خانواده سرد می شود و یکی از زوجین ترجیح می دهد نیاز عاطفی اش را در جمع دوستان و گاه متأسفانه با نشاط های کاذب تأمین نماید. به دنبال این نوع رفتارها، به مرور زمان، عاطفه و احساسی که در اوایل ازدواج بین زوجین وجود داشته از بین می رود و در نهایت ممکن است به طلاق عاطفی منجر شود.

بهتر است بدانید بعد از ازدواج، دوران مجردی به پایان نقطه ی خود رسیده و خیلی مسائل در زندگی تان دست خوش تغییر می گردد. روابط دوستانه نیز از این قاعده مستثنی نیست و همان طور که گفته شد "وقت آزاد" و "اولویت بندی" افراد با این تغییر شرایط عوض خواهد شد؛ در کل، درست است که شما دیگر مثل گذشته زمان آزاد زیادی نخواهید داشت اما حذف کلی و قطع رابطه با دوستان هم درست نیست. پس یک راهکار خوب برای حل این مشکل آن است که در مورد روابط تان خوب بیاندیشید و برای تمدید آن با دوستان تان برنامه ریزی کنید. در این بین شما می توانید دوستان جدیدی که زوج باشند هم بیابید تا بتوانید وقت خود را همراه با همسرتان در کنار ایشان بگذرانید. اما تمام این شرایط، زمانی امکان پذیر می باشد که زوجین با یک دیگر به نتیجه و تفاهم رسیده باشند و قبل از هر تصمیم گیری با هم دیگر گفتگو کنند.

دلیل موفق نبودن فردی که تلاش می کند عادت ناپسند "رفیق بازی" را از سر همسرش بیندازد ولی نمی تواند، آن است که ارتباط بین آن دو کم رنگ شده؛ که در این مواقع زن یا شوهر به دلیل دل سوزی های زیاد خود نسبت به طرف مقابل، با جملات امری یا دستوری با شریک زندگی اش برخورد می کند. این نوع صحبت کردن به طور خاص با روحیات جنس مذکر به هیچ وجه سازگار نیست. خانم هایی که به خاطر عمل اشتباه شوهرشان، مرتب به او دستور می دهند، باید بدانند، نه تنها مشکل حل نمی شود بلکه فاصله عاطفی آن ها از یک دیگر زیاد تر هم می گردد.

هرگز استفاده از جملات محبت آمیز را فراموش نکنید. فرض نمایید مردی دیر به خانه می آید و همسرش هم نگران شده؛ زن با دل سوزی می گوید "باز که دیر آمدی و خبر ندادی؟" یا "تو همیشه دیر می آیی." باید دانست که این گونه جمله ها با وجود این که توهین به شمار نمی آیند ولی ممکن است به مرد شوک وارد کند و او در جواب بگوید "اصلاً خوب کاری کردم، که دیر آمدم" یا "از این به بعد دیرتر هم خواهم آمد!" همین طور که می بینید استفاده از جملاتی نظیر این ها، امکان دارد باعث قطع ارتباط عاطفی زوجین گردد. در آن سوی سکه، اگر خانم از جملاتی مانند "نگرانت بودم" یا "دلتنگت شده بودم" استفاده کند که برای مردها یک بار عاطفی به همراه دارد، باعث می شود آن دو درباره این عمل شان بیش تر فکر کنند و در مورد آن تصمیم جدیدی بگیرند. این را هم بدانید که اگر این مشکل برطرف شد، باید خاطرات آن را در زباله دان تاریخ زندگی تان بیندازید و هیچ وقت نه به آن ها بیاندیشید و نه آن روزها را یاد آوری کنید.

منابع این نوشتار محفوظ است.