سفره ی آسمانی عقد
شاید امروزه بسیاری از زوج های جوان و اطرافیان آن ها ندانند که معنای چیدن وسایل مختلف بر سر سفره عقد چیست و بر اساس چه منظوری این سفره زیبا گسترده می شود ولی باید دانست که این یک رسم پر معنای قدیمی بوده که متاسفانه امروزه فقط صورت ظاهری آن باقی مانده است.
در ابتدا خوانچه عقد قرار می گیرد که به شکل سفره ی کوچکی است که در آن وسایل مختلف عقد را می چینند. این کلمه متشکل از دو بخش "خوان" به معنی سفره و "چه" به مفهوم کوچک می باشد که بر روی آن وسایل مختلفی چیده می شود از قبیل:
قرآن: که به نشانه ی تایید وصلت الهی و طلب یمن و برکات برای زوجین است.
جا نماز: گواهی بر پایبندی زوجین نسبت به اصول دین الهی اسلام می باشد.
آینه: در صدر سفره برای نگریستن عروس و داماد در آن و صاف گشتن دل های زوجین نسبت به یک دیگر است.
یک جفت شمعدان: با شمع های فروزان به نشانه ی آرزوی روشنایی و گرمی در پیوند عروس و داماد می باشد.
کله قند: همچنین ساییدن کله قند بر سر عروس و داماد به نیت بارش شادی و شیرینی بر سر آن دو و تداوم زندگی مشترک آن هاست.
نقل: آوردن به نشانه کامیابی و افزایش روزی زوجین در زندگی آینده شان می باشد.
نبات: نماد شیرینی پیوند عروس و داماد بوده که معمولا از نوع اعلای زعفرانی تهیه می گردد.
عسل: به نشانه شیرین کامی و دل آرامی است که با انگشت توسط هر دو جوان در دهان یک دیگر قرار می گیرد.
شیرینی: پیام آور شهد خوشبختی است که بر سر سفره عقد می نشیند.
تخم مرغ: نماد تولد و تداوم نسل بوده که معمولا برای تبرک و تمین بیشتر تعداد آن را بین پنج تا دوازده یا چهارده عدد انتخاب می نمایند.
نان و پنیر: نمایان گر خیر و برکت در خانواده است.
سبزی: بیان گر سلامتی، سر سبزی و خرمی در سفره عقد می باشد.
میوه: نهادن بر سر سفره به منزله بر خورداری عروس و داماد از مواهب رنگارنگ الهی است.
فندق، گردو و بادام: به منزله ی گسترده بودن سفره روزی عروس و داماد و توانمندی آن ها در زندگی آینده شان می باشد.
گل: نمادی از شادابی و طراوت و زیبایی است که گونه سرخ آن به عنوان سنبل عشق در سراسر جهان شناخته می شود.
سکه: برای کسب معاش و روزی بیشتر بر سر سفره قرار می گیرد.
اسپند: همچنین اسپند به نیت دور کردن چشم زخم و بد دلی حسودان نسبت به وصلت جدید آتش داده می شود. این همه تنها گوشه ای از فرهنگ غنی دوران گذشته ما ایرانیان می باشد که متاسفانه امروزه به دلیل مشکلات و مسائل مختلف به بوته فراموشی سپرده شده است.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
آخرین روزهای خانه پدری
دوران شیرین عقد
برای بسیاری از افراد، دوران عقد با همه ی سختی ها و زیبایی هایش همیشه شیرین و دل چسب می باشد زیرا افراد در این هنگام برای اولین بار، حس "با هم بودن" و "در کنار عشقی بی همتا نفس کشیدن" را تجربه می کنند. در این ایام فرد تنها و تنها غرق در زیبایی ها و خوبی های شریک زندگی اش می شود و ارتباط خود را تا حدود زیادی با دنیای حقیقی خارج کم رنگ و گاه حتی قطع می کند. این تجربه به خصوص در آغاز این دوران برای بسیاری از اشخاص اتفاق می افتد و کاملاً هم طبیعی می باشد زیرا در آن زمان، دختر و پسر وارد دنیای تازه ای می شوند که در گذشته هرگز تجربه نکرده اند. در این بین گاه آن چنان غرق در زیبایی های این دنیا می شوند که دیگر به غیر از خود و فرد مقابل خود و محیط زیبای شان به چیز دیگری توجه نمی کنند. با وجود منطقی بودن همه ی این شیدایی ها و بی توجهی ها به خارج، افراد باید بدانند که بیرون این دنیای زیبا و جدید، جهانی حقیقی در مسیر همیشگی خود در حال حرکت می باشد و اشخاص بسیاری به افکار و اعمال آنان چشم دوخته اند. به بیان دیگر تازه عروس و داماد نباید نسبت به خانواده های شان غافل شوند، زیرا هنوز هم به عنوان دختر و پسر آن خانواده ها دارای مسئولیت های فرزندی هستند؛ و علاوه بر آن، عضو جدیدی با مسئولیت های تازه و توقعات متفاوتی هم وارد جمع ایشان شده است.
حال شما اوضاع و احوال والدینی را تصور کنید که دختر یا پسرشان به قول معروف در عالم نامزدی خود غرق شده و به آنها هیچ توجهی نمی کند. به نظر شما این امر باعث ایجاد تفکراتی در ذهن پدر و مادرهای مان نمی شود؟ از جمله "دیگر فرزندمان، ما را دوست ندارد"، "عروس یا دامادمان دل فرزندمان را ربوده است"، "او می خواهد بچه مان را از ما جدا کند"، "چرا فرزندی که یک عمر برایش زحمت کشیده ایم را باید دو دستی تقدیم یک غریبه کنیم؟" و غیره. از دید شما آیا این افکار منفی، پایه و اساس اختلافات جدی در آینده و ایجاد کینه و دشمنی بین خانواده ها با عروس یا داماد را تشکیل نمی دهد؟
متأسفانه باید گفت که بی توجهی دختر و پسر به خانواده های شان به ویژه در دوران عقد باعث دوری ایشان از والدین و ایجاد کدورت میان آن ها می گردد. البته این به معنای ناراحتی پدر و مادرها از ازدواج و سر و سامان گرفتن فرزندشان نیست، بلکه به مفهوم آن است که فرزند هر چقدر هم که بزرگ شود باز بچه ی عزیز آن ها است و والدین به دلیل دل بستگی بسیارشان نمی توانند بی توجهی و یا کم توجهی از جانب فرزند به خود را تحمل کنند. معمولاً در این شرایط، پدرها دوست دارند تا دخترشان پس از عقد هم آنان را اسطوره ی قدرت، امنیت و اقتدار بدانند و مادرها هم می پسندند تا پسرشان به مانند گذشته به آنان علاقمند باشد. در پایان باید بگویم که عروس و دامادها می توانند با رعایت نمودن برخی نکات ساده، از بروز چنین مشکلی در خانواده ها جلوگیری نماییند.
راه کارها:
١. توجه بیشتر افراد هم به پدر و مادر خود و هم به والدین همسرش؛
۲. قدردانی زوجین از زحمات و تلاش های کوچک و بزرگ ایشان؛
۳. توجه زوجین به ایام خاصی چون روز سالگرد ازدواج و تولد والدین خود؛
۴. تهیه ی هدیه به جهت ابراز علاقه و محبت به ایشان؛
۵. وقت گذاردن برای صحبت و درد و دل کردن با آن ها؛
۶. دقت و اهمیت دادن به سخن ها و نظرات درست و منطقی والدین؛
و غیره.
-----------------------------------------------------------------------------------------------